8. DISPOSITIVOS DE ALMACENAMENTO.

• Discos magnéticos.

Disco duro

 Estes discos gardan a información en superficies dá natureza magnética. Antes de utilizalo este ha de ser preparado (formatado) para que poida recibir a información; esta operación divide o disco en pistas e sectores nos que almacenará a información.
O disco flexible, era o soportede almacenamento que se utilizaba para transportar información dun ordenador a outro; este disco estaba provisto dunha lámina protexida por unha carcasa de plástico. Os discos máis utilizados son os denominados discos de 3 1/2, aínda que existían outros como os discos ZIP, con capacidades de 100, 250 ou 750 MB, e os superdisk LS-x, con 120 ó240 MB.
Os discos duros están formados por un conxunto de discos amoreados cun eixe común; entre eles están situadas as cabezas de lectura-escritura de maneira que poidan ler e escribir nas dúas caras de cada disco.
A información almacénase en cada unha das superficies magnéticas dun disco; o número de discos e a composición do material magnético determina a capacidade do disco duro que aumenta vertixinosamente, sendo habitual falar de discos duros de 200, 400 ou 500 GB, e mesmo de 1 TB.
Dependendo da tecnoloxía utilizada para a transferencia de datos, os discos duros poden ser de varios tipos; os máis utilizados son os IDE (EIDE); permite conectar ata catro discos con capacidades de Gigabytes. Dentro deste tipo hai que falar de subtipos que se diferencian na velocidade de transferencia de datos: ATA, Ultra-ATA, Ultra DMA, Ultra DMA-66, Ultra DMA-100...; o último en aparecer foi o Serial-ATA.

*Estrutura dun disco magnético: A estrutura física dos discos magnéticos é similar en todos eles, con algunhas pequenas diferenzas. A continuación, indícase algúns conceptos básicos:
1 _ Caras: son as superficies superior e inferior de cada disco.
2 _ Pistas: Son os círculos concéntricos en que se divide cada cara do disco.
3 _ Sectores: son as divisións que se fan en cada pista; todos os sectores dun mesmo disco teñen a mesma capacidade.
4 _ Cilindros: no caso de discos duros, e posto que estes teñen varios discos, aparece o concepto de cilindros para designar aos distintos conxuntos de pistas situadas na mesma posición de cada disco.

Estrutura dun disco magnético.

• Disco ópticos.

 A aparición destes discos provocou unha revolución nos sistemas de almacenamento, grazas á enorme cantidade de información, de moi distinta natureza, que poden almacenar cun custo relativamente baixo. Todos estes discos utilizan tecnoloxía óptica (láser).
*CD-ROM: Contén información que só pode ser lida, polo que se utiliza para almacenar información que non teña que ser modificada; esta característica, unida á súa gran capacidade e a que a información gravada nel pode ser de distinta natureza (son, vídeo, fotografías...), fan do CD-ROM un soporte ideal para enciclopedias, xogos, software interactivo, etc.
A información dun CD-ROM está almacenada nunha soa cara, seguindo unha pista única en forma de espiral que comeza no centro do disco e determina no bordo exterior; esta pista está dividida en sectores.
A súa superficie é dun aluminio reflectante e está recuberta dun material plástico que a protexe, alterna zonas lisas e marcas que representan aos dous díxitos binarios (1 e 0).
Para que o ordenador poida ler a información, debe dispoñer dunha unidade lectora de CD-ROM.
*CD grabables e discos regrabables: as gravadoras de CD-ROM, permiten gravar, en discos virxes, a información desexada de forma permanente; a devandita información só poderá lerse e nunca poderá ser modificada. Aos discos grabables denomínaselles discos WORM e identifícaselles mediante as siglas CD-R. Hai outros discos que poden ser gravados varias veces, borrando en cada gravación a información que existira con antelación, CD RW.
*DVD-ROM: Son semellantes ás CD-ROMS, pero a súa capacidade é moito maior.
*DVD grabables e regrabables: Existen varios formatos no mercado que non chegaron a unificarse, e que non son compatibles entre se:
1_DVD-R: Permiten unha soa gravación; poden ser dunha capa (4.7 GB) ou de dobre capa (8.5 GB).
2_DVD-RW: Permiten ser gravado varias veces; poden ser de capa simple ou capa dobre.
3_DVD+R: Son dun só uso, similares a DVD-R, pero con máis compatibilidade respecto a DVD-ROM e DVD-vídeo convencionais.
4_DVD+RW: Son regrabables, similares aos DVD-RW, pero coa compatibilidade dos DVD+R; poden ser de capa simple (4.7 GB) ou de dobre capa (8.5 GB).
*Blue-Ray: É un formato de disco óptico de nova xeración de 12 cm de diámetro (igual que o CD e o DVD) para vídeo de gran definición e almacenamento de datos de alta densidade. A súa capacidade de almacenamento chega a 25 GB por capa. As súas características son:

1_Unha capa de disco pode conter ao redor de 25 GB ou preto de 6 horas de vídeo de alta definición máis audio.

2_No mercado está o disco de dobre capa, que pode conter aproximadamente 50 GB.

3_A velocidade de transferencia de datos é de 36 Mbit/s.

4_O recente avance de Pioneer permitiulle crear un disco Blu-ray de 20 capas cunha capacidade total de 500 GB, aínda que non sería compatible coas unidades lectoras xa dispoñibles no mercado.

5_Ten unha capacidade de alta definición, que é 1920x1080 (1080p).

6_Blu-ray obtén o seu nome da cor azul do raio láser (blue ray significa 'raio azul').

Discos ópticos Blue-ray e HD DVD

• Discos mágneto-óptico.

Tarxeta de memoria dunha cámara fotográfica

  Utilizan unha tecnoloxía mixta: magnética e óptica. A súa gran vantaxe é que permiten almacenar unha gran cantidade de información mediante a técnica óptica, pero, ademais, os datos poden ser modificados e borrados grazas á tecnoloxía magnética.
A superficie está constituída por unha aliaxe de metal cristalino sobre unha superficie de aluminio; ambas as dúas están situadas entre dúas capas de plástico que as protexen.
Á hora de gravar ou modificar información, o láser quenta unha pequena porción de superficie da aliaxe cristalina, liberando aos cristais o suficiente para permitirlles o movemento.
A lectura de información realízase do mesmo modo que nun disco óptico; a orientación dos cristais fai que o raio de luz se reflicta ou non na dirección determinada para que sexa detectada por un sensor e poida converterse en información dixital (cero e un).

• Dispositivos de almacenamento baseado na memoria flash. 

Pendrive

 As características máis sobresaíntes destes dispositivos son o seu reducido tamaño e a non necesidade dunha pila ou batería que subministre enerxía á memoria para manter a gravación. Iso si, a vida dunha memoria flash non é indefinida: cífranse entre 100000 e 1000000 as veces que se poderá gravar información nela.
*Funcionamiento da memoria falsh:
Está constituída por celas nas que se garda información que se quere almacenar. Cada cela é como un transistor convencional, pero cunha porta adicional que é a encargada da carga de información. A memoria flash non é unha memoria RAM, posto que nese caso necesitaría enerxía de forma permanente para non perder os datos.
A causa de que non sexa perpetua está, no desgaste que sofre cada cela ao gravar e borrar a súa información.Outra curiosidade é que o borrado de información se realiza cunha subministración elevada de corrente eléctrica, polo que resulta un proceso lento.

• Para máis información fai clic aquí.